Reklamlar

Reklamlar

Televizyon en nihayetinde ticari bir araçtır. Televizyonun ticari değerini belirleyen şey ise reklamlardır. Reklamların varlığı, televizyonun varlığını garanti eder. Bu yüzdendir ki, televizyon endüstrisinin dolaşıma soktuğu esas mal programlar değil izleyicilerdir. Televizyon endüstrisi esas olarak izleyicileri reklamcılara pazarlamaktadır¹¹.

           

Üretimin oluşturduğu mal ve hizmetlerin tüketicilere ulaşması, tüketicilerin  uyarılmasını, kışkırtılmasını gerekli kılar. Tüketim toplumlarında kurumsallaşmış yapısıyla bu işlevi reklam yerine getirir. Modernizmde, resimsel görüntünün karmaşa ve karışıklığını en açık şekilde sergileyen ve tam anlamıyla geçici olan biçim, aşırı reklam bolluğudur. Geçici evrensellikleri içinde  bu görüntüler günlük yaşamın daha önemli etkinlikleri ile atbaşı giden, susmak bilmeyen ve beyin yıkayıcı bir koro gibidirler. Reklamlar konularını cilalayıp  parlatan yanıltıcı yüzeylerdir. Reklamların üretimi, dağıtımı ve pazarlanması konusundaki etkinlikler, açıkça çağdaş kültürel bir sanayi olmakla birlikte, kitlesel iletişim ve eğlence ile ilgili diğer sanayilerle de bağımlıdır¹².

           

Reklam bir anlamda insanlara sahte ihtiyaçlar üreten bir mekanizmadır. Dinleme ihtiyacı, eğlenme, reklamlara uygun olarak davranmak ve tüketmek, diğerlerinin sevdiği şeyleri sevmek ve sevmediklerini sevmemek, bu sahte ihtiyaçlar kategorisine girer.  Bu sahte ihtiyaçlar kategorisinin mağdurları çocuklardır. Çünkü çocukların reklamlardan çok ciddi bir biçimde etkilendikleri araştırma sonuçlarıyla ispatlanmıştır. Örneğin Almanya’da 7-12 yaş grubu üzerinde yapılan bir araştırma çocukların reklam konusunda %79 oranında televizyondan etkilendiklerini ortaya koymuştur¹³.